Δούκαρης, Δημήτρης

(Αθήνα 1925 – 1982). Λογοτέχνης. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΑΜ (1942). Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου εξορίστηκε για πολιτικούς λόγους. Το 1958 έφυγε από την Ελλάδα και, αφού έζησε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Αφρικής, επέστρεψε στην Αθήνα το 1969. Το 1974 ίδρυσε το περιοδικό Τομές, το οποίο και διηύθυνε μέχρι τον θάνατό του. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1950 με την ποιητική συλλογή Προσευχές. Ακολούθησαν τα έργα: Παλινωδία (1951), Καλλίστη Θήρα (1953), Καθολικός Μεσάζων (1955), Τα πρόσωπα του πύργου (1955), Περιοχές (1958), Ποιήματα της Καλής Ελπίδας (1963), Αποδημία Α’ (1966), Αποδημία Β’ (1970), Η τρίτη Αποδημία (1971), Περιστάσεις και σχήματα (1973), Το άλλο άγαλμα (1976), Το πέτρινο πρόσωπο (1979) και Ποιήματα του σώματος (1980). Επίσης, το 1980 εκδόθηκαν συγκεντρωμένα τα δοκίμιά του με τίτλο Ανθρώπινη Εκδοχή. Το σύνολο του έργου του είναι επηρεασμένο από τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο.